Galibi

19 en 20 juli 2007

We vertrekken vroeg naar Hotel Residence Inn waar we worden gehaald met een busje voor een tweedagse trip naar Galibi. Galibi ligt in het oosten van Suriname aan de kust. Hier komen de grote schildpadden uit de zee om hun eieren te leggen en we hopen dit mee te kunnen maken.

De andere leden van de groep zijn Michel (Michel was ook mee naar de Blanche Marievallen), Jessie en Will (een onderwijsechtpaar) en Martijn, Zoë en Fabio (Martijn en Zoë zijn Ciosstagiares op een basisschool in Paramaribo en Fabio is de vriend van Zoë die haar nu bezoekt).

De reisleider is Terrence, hij is een indiaan , oorspronkelijk uit Galibi, maar gevlucht voor de binnenlandse oorlog in 1986 (mijn vader stond op de zwarte lijst). Terrence begint direct met erg veel te vertellen over Suriname en laat ons onderweg verschillende interessante zaken zien.

Aangekomen in Albine, de grensplaats aan de Marowijne-rivier, met aan de Franse kant Saint Laurent (gevangenis van Le Papillon van het bekende boek), stappen we in de boot naar Christiaankondre. Een boottocht van een dik uur. Heerlijk ontspannen zo’n boottochtje. De zon op je huid, mooi uitzicht op de groene oevers met daartussen de kleine indianennederzettingen. Christiaankondre blijkt een zeer idyllisch indianendorp te zijn. Onze lodge ligt direct aan de kust met de palmbomen en lekkere strandstoelen die onmiddellijk uitnodigen tot chillen.

De kamers werden toegewezen en snel het strand op. Lekker windje en een niet te felle zon. Tij was in no time in de rivier met Martijn en Fabio.
Een uur later stond ons eten op tafel waarna we een wandeling door de twee indianendorpjes hebben gemaakt. Een man is gestart met een lokale zoo met dieren die hij zelf vangt in het oerwoud. Een luiaard, 2 Slangen, een babyaapje, een miereneter, twee hele kleine zwijntjes en kleine kaaimannetjes. Het is vreemd om zoiets hier aan te treffen, je hebt toch het gevoel dat deze beesten niet in gevangenschap moeten leven, maar van de andere kant is dit toch weer een bron van inkomsten voor deze mensen. Een slang werd uit zijn hok gehaald, het aapje mocht op onze arm en de kaaimannetjes werden voor ons op de grond gezet. Vooral het aapje was toch wel erg lief.

In het ‘centrum’ van het dorp is een volleybalveld waar de groep gaat volleyen. Steeds meer merken we dat we een erg leuke groep hebben die ook direct echt een groep is. Natuurlijk ook even langs, in dit geval het vrouwenhuis, waar we souvenirs (zelfgemaakte sieraden) kunnen kopen. Terug in de lodge eten we een kop soep en gaan we aansluitend (het is ondertussen donker en 8 uur ’s avonds) met de boot naar de stranden waar de schildpadden hun eieren komen leggen. Het is een fantastisch mooie avond, een heldere hemel met ontzettend veel sterren. En in een gebied, niet vervuild met lichten vanuit industrie of steden is dat extra mooi. Op de stranden liggen overigens wel overal veel pet-flessen. Varen in het donker met grote zaklampen is al heel bijzonder. Tijdens het varen werd het strand beschenen op zoek naar de schildpadden. Uiteindelijk zag de reisleider er een. We stopten, stapten uit en konden erg dicht bij de enorm grote Aitkantie (Leatherbackschildpad) komen. Een enorm gevaarte van circa 1 m en bijna 200 kilo, die druk doende was om met haar poten een gat te graven om daar haar eieren (zo’n 85) te kunnen leggen. Terrence gaf aan dat deze schildpad qua grootte bij middelmaat zat, ze kunnen dus nog veel groter. Deze schildpad was begonnen met het graven van het nest iets te dicht bij het water. Hierdoor zat er water in het gat. Dat is niet goed voor de eieren, en dus gaat zo’n schilpad dan geen eieren leggen. Deze zal dan vervolgens verder het strand op gaan of terug de zee in en uiteindelijk haar eieren leggen. In zee hebben deze eieren dan geen schijn van kans.

We hebben zo’n twintig minuten gewacht om te zien wat ze ging doen. Helaas, bleef ze dralen en halve gaten graven op de verkeerde plaatsen. We besloten het strand af te gaan lopen op zoek naar nieuwe schilpadden. Deze vonden we helaas niet, maar Terrence heeft geoefende ogen dus kon hij ons plaatsen aanwijzen waar lege eierschalen lagen waar schildpadjes al uit het ei waren gekropen en de weg naar de zee hebben gevonden (of niet, en zijn ze opgegeten door krabben, vogels of andere beesten die dit een lekkernij vinden). Op een gegeven moment begon Terrence in het zand te graven en hij vond twee schilpadjes die wel uit de schaal waren maar de weg naar zee niet hadden gevonden. Deze twee werden op het zand gezet en daar kropen ze beide naar zee waar de door de golven zijn meegenomen. Daar zullen ze uitgroeien tot grote schildpaden als ze niet al eerder door vissen zijn opgegeten!

Al met al was het een fantastische avond, waar we weliswaar niet veel schilpadden hebben gezien maar wat we zagen was zeer indrukwekkend een ervaring om nooit te vergeten.

Behalve dat het een prachtig mooie avond was, hadden we hier te maken met zeer enthousiast stekende muskieten. Ik ben werkelijk lek gestoken, dikke rode plakkaten op mijn billen, rug, armen, benen en schouders. Hier hielp de sterke muggenmelk Deet helemaal niet tegen. Gek van de jeuk werd ik. Toen we eenmaal terugkwamen in de lodge ben ik als een gek gaan douchen en heb ik me ingesmeerd met azaron om de jeuk enigszins draaglijk te laten zijn en ben ik onder de klamboe gaan liggen. Heet maar wel zonder die ellendige beesten.

De volgende morgen al vroeg op na een slechte nacht. Deze werd volledig goed gemaakt door een prachtige zonsopgang.
In eerste instantie regende het ,een mooie tropische regenbui, een sluier regen hing boven de rivier, daarna werd het droog en begon de zon aan kracht toe te nemen. Het was echt heel erg mooi. Voor en na het ontbijt heeft Tij weer heerlijk gezwommen en hij was enigszins teleurgesteld toen hij er uit moest omdat we naar de school gingen wandelen. We kwamen bij de school aan op het moment dat de kinderen net pauze kregen en we werden door de directrice ontvangen, die echter druk bezig was met de toetsen van de 6^e klas (de Surinaamse CITO-toets). Deze waren net klaar en moesten vandaag nog naar Paramaribo, de onderdirectrice heeft daarom ons wat van de school verteld (150 kinderen, school net gerenoveerd, verder dient de school zelf zorg te dragen voor het onderhoudt, wat deels gefinancierd wordt van donaties van toeristen). We mochten volop rondkijken en foto’s maken.
Toen de pauze voorbij was werd er gebeld door de directrice en de kinderen stonden in no time netjes in de rij. En na nog enkele huishoudelijke mededelingen van de directrice en nadat de bel voor de tweede en derde keer geluid had, gingen de kinderen klas voor klas rustig de klas in. Tij mocht met twee andere meisjes even mee in de klas en een stukje van de les volgen. Hij moest even naar voren komen en zichzelf voorstellen aan de klas. Hij vond het erg leuk om mee te maken.

Na de ochtendwandeling en het bezoek aan de school was het alweer tijd om te vertrekken, echter niet voor Tij toch weer een duik in het water had genomen. De bustocht was dit keer een zeer onstuimige, deze buschauffeur was voor de duvel niet bang en trapje hem goed op zijn staart. Compleet door elkaar geklutst kwamen we 3 ½ uur later in Paramaribo aan, ruim anderhalf uur korter hebben we over de terugtocht gedaan!

Thuis, direct de kleren gewassen, want morgen vertrekken we voor 3 dagen naar de Ralleighvallen.

We hebben lekkere roti’s gegeten en nog even het achtuurjournaal uit Nederland gezien. Daar gezien dat de intocht van de Nijmeegse vierdaagse behoorlijk in het water is gevallen. Wat jammer!!!!