Niet geschoten is altijd mis

Op zaterdag zijn we ‘s ochtends Paramaribo centrum ingegaan. Eerst de telefoon van Fred opgehaald, waar nu een Surinaamse simkaart inzit. Daarna naar de centrale markt. Een penetrante vislucht hing daar en normaal gesproken kan ik daar goed tegen. Maar de combinatie van het zoete schaafijs dat ik aan het drinken was en de hitte zorgde voor een misselijkmakend geheel. In het eerste gedeelte lag veel fruit mooi opgestapeld, maar daarna kwamen we de ruimte binnen waar de kip en de vis lag. Met grof geweld werden stukken vlees afgehakt voor de kopers en probeerden verkopers ons te verleiden die kopers te worden. De kip en de vis lagen niet gekoeld, dus we hebben ons niet gewaagd iets te kopen daar. Via een zijstraat weer naar de grote weg. Terwijl we daar liepen werden ons gekopieerde cd’s aangeboden van Marco Borsato, Paul de Leeuw, Gordon en Gerard Joling. Maar we zijn per slot van rekening niet voor niets uit Nederland vertrokken, dus deze fantastische kans hebben we laten schieten. Rik wilde zijn Baas-technieken ook in Suriname laten zien, dus moest er een kapmes gekocht worden, waarmee hij kokosnoten uit de boom kon hakken. Een gigantisch mes, in een soort V&D-achtige winkel voor 5 SRD, €1,35. Op het moment dat we naar buiten lopen begint het te regenen, en heel hard ook. Dit gaat zo de hele middag door, dus we brengen deze vooral lezend door. In een voor Surinaamse begrippen heel hip chinees tentje gaan we eten. Heerlijke dimsums, nasi/bami en sweet en sour pork gegeten. Hierna hebben Rik en ik afgesproken om naar Jasper te gaan, een kennis van Rik die we al eerder ontmoet hadden. Hij woont een paar straten van ons vandaan, dus we zijn vanuit ons huis naar hem toegelopen. Daar hebben we even wat gedronken, voordat we de stad in gingen. In Paramaribo is er een klein uitgaanshoekje, een pleintje met cafés met nog een heel kleine uitloop naar de straatkant. Lekker overzichtelijk hierdoor, en iedereen kent elkaar. Alle Nederlandse stagiaires vormen hier een grote kliek, die een groot deel van het plein in beslag nemen. Nu het einde van het schooljaar geweest is, is een groot deel al weer naar huis, dus normaal waren het er nog meer. Bij La Caffe zijn we wat gaan drinken. Ook hier kost het in vergelijking met Nederland zo weinig. Voor 19,50 srd (5,25) euro hadden we twee rum cola, een biertje en een fles water. Dat is nog eens op een leuke manier uitgaan natuurlijk. Het was vrij rustig, helemaal op het begin. Iedereen hangt, zit en kijkt. Kijken naar andere mensen die ook kijken. Soms kwam er een liedje waarbij mensen ineens, ook vanuit hun stoel, begonnen te dansen. Helaas moest een van die liedjes rampeneren van Ali B zijn, onze knuffel Marokkaan blijft ons achtervolgen J.

Ondanks dat het allemaal erg rustig is, is het wel gezellig. Jammer genoeg is niet iedereen het daar mee eens en er beginnen een paar mensen te vechten. Mensen houden deze twee uit elkaar, maar hierdoor worden steeds meer mensen bij het gevecht betrokken, eerst komen ze het café in, waardoor ik een hoekje wordt gedrukt, maar een aardige man voor me gaat staan, als bescherming. Hij zegt dat ik naar buiten moet gaan, daar heb je natuurlijk meer ruimte om weg te gaan. Rik zit ondertussen op de wc. Wanneer iemand met een flesje bier gaat gooien, verplaatst het gevecht zich naar buiten. Steeds meer mensen vechten mee en als ze op straat staat begint iemand te schieten. Gelukkig naar boven, als een soort waarschuwingsschot. Ongeveer 4 schoten worden gelost. Ik ben buiten, waar dat gebeurd, Rik is binnen en kan mij niet vinden. Later vertelt hij dat hij een foto wilde maken van de vechtpartij, maar toen hij zag dat er een pistool getrokken werd, heeft hij zijn fototoestel maar weer terug in zijn broekzak gestopt. Snel nadat het schieten opgehouden was, ben ik richting Rik gelopen. De muziek was afgelopen en mensen stonden verbijsterd te kijken naar wat hier zojuist had afgespeeld. Maurice vertelde dat hij dit gelukkig nog nooit eerder had meegemaakt. Na een paar minuten kwam politie, waarmee de straat gevuld was met politiemannen met kogelvrij vest en grote geweren. Hierna besloten we dat voor ons het feest was afgelopen en zijn met de taxi naar huis gegaan. Allebei waren we toch wel erg geschrokken, vooral het feit dat er dus minstens twee mensen, Rik zag twee mensen schieten, met een geladen pistool daar rond liepen, is geen prettige gedachte. Ondanks dat hebben we goed geslapen, want alles is goed afgelopen, er zijn geen gewonden gevallen. Maar onze dosis adrenaline stroomde wel even goed door ons bloed.

Ons huisje

Palmentuin

Parbo bier

Schaafijs

Bauxiet

Het pontje

De markt

Vogeltje

Tij's verhaaltje:

op de derde dag gingen we naar de centrale markt.
daar kon je allemaal groentes fruit vis en vlees kopen.
daarna kochten we allemaal schaaf ijs dat zag er best stoer uit hoe hij het ijs schaafde en er van dat zoete spul bij gooide.
daarna was er een man die zag ons en zij Marco Borsato Paul de Leeuw en Andrè Hazes.
allemaal Nederlandse zangers dus.
en op die avond gingen Rik en Tineke weer uit maar op deze avond werd rik niet bestolen maar was er een vuur gevecht voor het café.